Naszą inspiracją są oczy i ich centrum dowodzenia czyli mózg
ul. Klonowa 4a 80-297 Banino
Co nieco o trudnościach szkolnych
w nauce czytania i pisania będących przyczyną nieprawidłowo funkcjonującego układu wzrokowego
Trudności w nauce czytania i pisania mogą mieć wielorakie podłoże. Mogą wynikać, np. z dysleksji, zaburzeń przetwarzania słuchowego , zaburzeń widzenia obuocznego w tym nieprawidłowej akomodacji, bądź nieskorygowanej wady refrakcji. Zaburzenia pochodzenia wzrokowego powodują pewnego rodzaju niestabilność tekstu czytanego czy pisanego w postaci zamazywania, rozdwajania, pływania liter i wyrazów. Jeżeli dziecko nie widzi wyraźnie tekstu nie może płynnie czytać, ani poprawnie i starannie pisać. Musi zużyć masę energii na pokonanie tych trudności i w rezultacie jest zmęczone, czuje dyskomfort i niechęć do pracy z bliska.
Dysfunkcje widzenia oprócz negatywnego wpływu na czytanie i pisanie wpływają negatywnie na ogólny rozwój psychoruchowy dziecka, koncentrację uwagi, kształtowanie orientacji wzrokowo – przestrzennej, procesy myślowo-obrazowe, a to bezpośrednio może przełożyć się na trudności w nauce języków obcych, geometrii czy geografii.
Sytuacja taka wpływa negatywnie na stan emocjonalny dziecka i jego samoocenę.
Przykładowe objawy mogące sugerować podłoże wzrokowe trudności
Czytanie:
niechęć do czytania, wolne tempo czytania, opuszczanie lub zamienianie liter, zgadywanie wyrazów, mylenie kolejności linijek czytanego tekstu, problemy z interpretacją czytanej treści
Pisanie:
nieestetyczne pismo, krzywe litery, nietrzymanie się w liniaturze, wolne tempo pisania, opuszczanie liter, końcówek,części wyrazów, liczne błędy ortograficzne oraz trudności w przepisywaniu i w pisaniu ze słuchu, złe rozmieszczenie pracy pisemnej w przestrzeni
Ponadto dziecko może odczuwać duże zmęczenie podczas pracy z bliska, mieć trudności w przepisywaniu z tablicy, może skarżyć się na bóle głowy, może przechylać głowę podczas czytania lub odrabiania lekcji, tzw. wyrównawcze ustawienie głowy, może mieć problemy z oceną odległości, wpadać na otaczające przedmioty czy meble, a także mieć trudności na lekcjach wychowania fizycznego.
Diagnoza
Diagnoza polega na przeprowadzeniu szeregu testów pozwalających na wnikliwą i dokładną ocenę zaburzeń współpracy oczu, np. zezów (ukryte, jawne), problemów z akomodacją, problemów z konwergencją, problemów z widzeniem przestrzennym, itd.
Terapia
Dzięki odpowiednio dobranej terapii możliwe jest usprawnienie widzenia obuocznego. Systematyczne ćwiczenia prowadzone pod okiem specjalisty w gabinecie, systematyczne ćwiczenia prowadzone pod okiem rodzica w domu zgodnie z otrzymanym planem terapii, zaangażowanie rodziców i odpowiednia motywacja dziecka dają możliwość znacznej poprawy funkcjonowania układu wzrokowego.
Terapia wzrokowa może być stosowana u dzieci, młodzieży jak i dorosłych. Jednak należy pamiętać, że największą skuteczność uzyskujemy u dzieci, a to ze względu na neuroplastyczność mózgu, która z wiekiem spada lecz nie zanika.
Terapia prowadzona jest dwutorowo:
Trening domowy – codzienne, systematyczne ćwiczenia (ok.15-20minut dziennie) ściśle według wskazań specjalisty i planu terapii.
Trening gabinetowy – systematyczne spotkania ze specjalistą w celu wykonywania bardziej złożonych ćwiczeń na odpowiednim sprzęcie oraz monitorowania postępów terapeutycznych . Częstotliwość spotkań ustalana jest indywidualnie w zależności od potrzeb.